วันที่เริ่มนับหนึ่งใหม่

~** วันที่ต้องเริ่มนับหนึ่ง **~

หากวันไหนที่ต้องเริ่มนับหนึ่ง ให้เริ่มนับสองไปพร้อมกันเลยดีไหม แล้วสาม. . .สี่คงตามไป. . .ด้วยหัวใจที่มั่นคง ไม่เคยมีใครอยากอกหักกับความหวัง หากรักใครอย่างจริงจัง. . . แม้ผิดหวังแต่ได้บทเรียนที่ดี หลากหลายเรื่องราว เวลาหมุนไป... มานั่งนึกย้อนดูแล้วน่าขัน ปมที่แก้ไม่ตก...ล้วนเกิดจากหัวใจ ส่วนเรื่องง่ายๆที่แก้ได้...มักมาจากสมอง ตอนนี้แม้จะเลือกทางเดินได้ แต่ฉันกลับไม่กล้าพอจะเดินต่อไป ฝนตก!! เป็นอะไรที่น่าเบื่อสำหรับบางคน ฉันชอบฝนมากๆ เพราะอากาศไม่ร้อน และฉันเชื่อว่าจะมีเรื่องดีๆมากับฝนเสมอ อีกอย่าง ฝนน่ะ จะช่วยแบ่งปันความเหงาของฉันทุกเรื่อง เพราะทุกครั้งที่เงยหน้าดูฝน น้ำตาก็ไหลโดยไม่มีเหตุผล ฉันน่ะ...เคยระบายความทุกกับฝนโดยไม่ต้องพูดกันซักคำ และฉันรู้สึกดีขึ้น ปัญหาของฉันน่ะไม่ต้องการคำตอบจากฝนหรอก ดูๆเหมือนคนบ้า แต่สำหรับฉันมันได้ผลน่ะเวลาเครียดมากๆ ฝนจะอยู่กับฉันและรับรู้เรื่องฉันมากกว่า...คนใกล้ตัวฉันซะอีก การเดินทางของความรัก การเดินทางของความรัก ก็เปรียบเหมือนป้ายจราจรบนถนน เมื่อความรักเริ่มต้น ฉันมองเห็นสัญญาณให้เดินตรงไปข้างหน้า และมีความสุขกับระยะทางที่เดิน ข้างทางมีแต่สิ่งสวยงาม มีเพียวเธอและฉันที่จูงมือกันไป จนเมื่อความรักของเรางอกงาม และหล่อหลอมจนเป็นความผูกพัน สัญญาณหนึ่งที่บอกกับฉัน คือการหยุดหัวใจเอาไว้ตรงนี้ หยุดไขว่คว้าเพื่อให้ได้มา มากกว่าเธอที่ฉันมีอยู่ และฉันก็เชื่อในสัญญาณ ..แต่ไม่ว่าเส้นทางจะทอดไปไกลแค่ไหน ......... ยังไงก็ย่อมมีทางแยกเสมอ ..... เธออยากไปตามทางของเธอ และนั่นก็เป็นสัญญาณหนึ่ง ที่ทำให้เราต้องลงเอยด้วยการจากลา ....... ส่วนใหญ่แล้วความรักคือ การเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน ยอมเสียสละเพื่อกันและกัน และรู้จักอภัยให้แก่กัน การคบคนก็เหมือนกับไส้อั่ว ดูจากภายนอกจะไม่ค่อยน่ากิน แต่เมื่อได้ชิมก็จะรู้ว่า รสชาติ ไม่ได้เหมือนกับ ที่คุณเห็น จิตใจของคุณก็เหมือนกับไข่ 1 ฟอง ที่ดูภายนอกแล้วแข็งแกร่ง แต่เมื่อคุณลองกะเทาะ เปลือกออกมา ก็จะเห็นว่าคนๆ นั้น ไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่าคุณเลย ร่างกายของคนๆ หนึ่งก็เหมือนกับน้ำแข็ง ที่สักวันหนึ่ง... มันก็ต้องละลายไป นิสัยของคนก็เหมือนกับข้าว ถ้าคุณไม่หุง...ย่อมกินไม่ได้ ความรักที่อกหักก็เหมือนกับต้มยำ...ที่มีทุกรส ยกเว้น... ความหวาน ความรัก...ก็เหมือนกับไข่เจียว ที่คุณกินได้ทุกวัน แต่ก็ยังไม่เบื่อ ชีวิตวัยรุ่นก็เหมือนกับ...Pepsi ที่อึกแรกมักจะซ่า... แต่เปิดทิ้งไว้นานๆเข้า ก็หายซ่าไปเอง... ชีวิตวัยรุ่นก็เหมือนกับสัตว์หลายๆ ชนิดในสวนสัตว์ ที่ต้องการออกไปสู่โลกกว้าง ถ้าคุณกำลังอกหักแล้วยังมองหารักใหม่... โดยที่จะเอามารักษาแผลเดิม ก็จะเหมือนกับตอนที่คุณท้องเสีย...แต่ดันกินส้มตำ แฟนก็เหมือนกับเพลงใหม่เพลงหนึ่ง ที่คุณมักบอกกับตัวเองว่ามันเพราะ แต่เมื่อฟังไปสักร้อยรอบ....คุณก็จะเบื่อไปเอง ต่างกับเพื่อนสาว ซึ่งเหมือนกับเพลงคลาสสิก... ที่นานๆคุณเปิดที แต่ก็ยังเพราะ...ไม่ต่างจากครั้งแรกที่คุณฟัง ลองสังเกตไหมว่าถ้ามีรูปถ่ายหมู่ใบหนึ่ง. คนที่คุณมองหาคนแรก... คือคนที่คุณชอบอยู่ เบอร์โทรศัพท์... ที่ถึงจะเป็นเพื่อนสนิทคุณ...คุณก็จำไม่ได้ แต่ถ้าเป็นเบอร์องคนที่หลงใหลล่ะก็... คุณจะจำได้ทุกตัว...แม้ว่ามันจะไม่ซ้ำกันเลย เพลง...ที่คุณชอบมากที่สุดตอนที่คุณมีแฟน... อาจจะกลายเป็นเพลงที่คุณเกลียดที่สุด...เมื่อเขาจากไป Mail 100 Mail ที่เพื่อนคุณส่งให้ ก็ไม่อาจเทียบได้กับ คนรักคุณที่ตอบมาแค่ว่า "ขอบคุณนะ"  ก็เหมือนกับวันๆ หนึ่ง ที่คุณคุยกับเพื่อนเป็นร้อยประโยคแต่ก็จำไม่ได้ แต่เมื่อคุณได้คุยกับคนที่คุณแอบชอบ แม้ประโยคเดียว... คุณก็จำได้ ... จนกว่าเขาจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตน....