คิดถึง

                                       

                                                   ดูนั่นดิใช่ความคิดถึงไหม?
                                         เดินผ่านฉันไปเมื่อกี้
                                          ส่งเสียงส่งสายตา
                                            ส่งความอ่อนล้า
                                              ผ่านสายลมไป
                                               ฝากความคิดถึง
                                                           ฝากความสุข
                                                          ฝากความหวังดี
                                                         อย่าลืมส่งให้ถึงนะ
                                              อย่าทำหล่นหายกลางทางละ
                                          คิดถึงจังอดีตปัจจุบันและอนาคต

สิ่งที่เรียกว่าหัวใจ

                                                   ใจเต้นแรงยามมีความรัก
                                              ยิ้มได้ทุกครั้งฝันหวานได้ทุกวัน
                                                         แต่งตัวสวยทุกเวลา
                                                            กินน้อยเพื่อชุดสวย
                                                     หลายๆๆอย่างดูสดใส
                                                 โลกนี้สวยงามดั่งเทพนิยาย
                                                              เจ้าหญิงคู่กับเจ้าชาย
                                                    เวลาผ่านไปจากวันเป็นปี
                                                                  ทุกอย่างเริ่มหดหู่
                                                          ความตื่นเต้นหายไป
                                              จากยิ้มเป็นแยกเขี้ยวขู่กันเวลาโกรธ
                                                       การแต่งตัวเริ่มช่างมัน
                                                          กินเข้าไปไม่ห่วงหุ่นแล้ว
                                                    โลกนี้เริ่มไม่สวยดั่งวันวาน
                                                    ไม่เหมือนเทพนิยายรักนิรันดร
                                                             ไม่มีเจ้าหญิงไม่มีเจ้าชาย
                                                       จากที่มองกันด้วยความรัก
                                                               พูดกันภาษาดอกไม้คะขา
                                                 กลายเป็นวาจาชาวบ้านยุคพ่อขุน
                                                      เธอไม่เกรงใจฉันฉันไม่ไว้หน้าเธอ
                                             คนเดินผ่านไปมาเขาช่างสวยงามหล่อเหลา
                                                   ไอ้คนที่เดินเคียงข้างเราขี้เหร่จังวะ
                                                   เริ่มมองหาสิ่งไม่คุ้นตาช่างสวยงาม
                                                  แล้วมองผ่านคนเคยเคียงข้างขวางตา
                                                         สุดท้ายต่างเดินคนละทาง
                                                   ตามหาสิ่งใหม่ที่คิดว่าสวยงามดั่งฝัน
                                                            นี่หรือความรักที่ไฝ่ฝัน
                                         วนเวียนไปไร้ขีดสิ้นสุดรักจบบทนี้ต่างเริ่มบทใหม่
                                                    แล้วเมื่อไหร่จะมีรักจริงดั่งนิยาย
                                        นี่หรือคือหัวใจของคนเรารักไม่สิ้นสุดดั่งเขาว่าไว้
                                                 แล้วรักนิรันดรละมีอยู่จริงบ้างไหม?....

ดาวบนฟ้า

                                           มองดาวบนฟ้าเหงาไหมนั่นสิ...
                                                      บางทีอยากทำอะไรสักอย่าง
                                                           แต่เหมือนพลังกำลังใจหายไปไหน
                                                                      ท้อนะแต่ไม่สิ้นกำลังใจให้ตัวเองหรอก
                                                                                           ใจบอกว่าเหนื่อยนะแต่ก็ยังก้าวไป
                                                              เหมือนเต่าเลยระวังมากก้าวไปทีละนิดช้าช้า
                                                    ไม่อยากวิ่งเหมือนกระต่ายกลัวล้มอีก
                                          ล้มแล้วไม่มีใครพยุงให้ลุกขึ้นเดินอีก
                         เจ็บไหมใครๆๆถามเจ็บสิลึกๆๆข้างในใจ
        ครั้งหนึ่งเคยมีคนเดินข้างๆๆเป็นสิบปี
                                                                               แล้ววันหนึ่งหลายๆๆวันของในรอบสิบปี
                                                                       ความห่างเหินเริ่มเข้ามาเขาคนนั้น
                                                      ยื่นมือรับคนข้างทางเข้ามาในร่มของเรา
                                           แล้วบอกเราว่าเพื่อนกันช่วยๆๆกันไป
                ให้เขามาบังฝนกับเราในร่มที่เราสร้างกันขึ้นมา
       ฉันได้แต่มองในขณะที่เธอโอบมือช่วยคนนั้น
                ฉันเองเปียกฝนโดยเธอไม่ได้สนใจว่าฉันจะเปียกแค่ไหน
                                เธอสนใจคนที่เธอช่วยเขามาหลบฝน
                                        สุดท้ายฉันเธอก็ปล่อยฉันเปียกโดยไม่ยอมหันมาสนใจ
                                                     จนฉันต้องบอกเธอไปว่าเธอเดินไปเหอะ
                                                                 ฉันขอนั่งเปียกฝนตรงนี้ละทั้งเหนื่อยทั้งเปียก
                                                        เธอไม่สนใจว่าฉันจะเปียกหรือส่งร่มให้
                                           เธอบอกถ้าไม่เดินไปด้วยกันงั้นฉันเดินไปกับคนนี้นะ
                                     อืม..ฉันพยักหน้าตามสะบายนะขอให้โชคดี
                      ร่มที่เคยถือด้วยกันมาตลอดเส้นทางที่เคยเดิน
        เสียดายไหม.ไม่เสียดายร่มนะเสียดายเวลามากกว่า
                  จนวันนี้ฉันยังเดินเปียกปอนท่ามกลางสายฝนอยู่เลย
                         สักวันคงมีใครสักคนกางร่มให้ฉันเดินโดยไม่เปียกบ้างนะ
                              ถ้ามีคงไม่เจอแบบเก่าที่กางร่มแล้วหาคนมาเบียดจนฉันเปียกอีกนะ
                                       แบบว่าเข็ดไม่อยากเจอคนใจร้ายอีกอะ....
                                                          ขอร่มและคนใจดีให้ฉันสักคนนะ